Imagine IC organiseerde de vierde editie van Stadsgevoel: ‘verzet in de 50 jarige Bijlmer’. Gemeente- en krantenarchieven leveren voor altijd het bewijs van de geschiedenis van Zwart Beraad, maar in de Beraders zelf zit veel meer opgeslagen. Wat waren de vergadergewoontes, de rituelen en de grappen? Imagine IC wilt hun hele beleving documenteren als archiefstukken.

Onder leiding van Noraly Beyer haalden activisten van toen, met tegenspelers en andere tijdsgenoten, herinneringen op aan Zwart Beraad. Het archief dat in de leden zit opgeslagen, legden zij voor als erfgoed van de buurt en de stad. Ook vertelden Politici uit de nieuwe Amsterdamse gemeenteraad wat Zwart Beraad voor hen betekent. Tijdens de bijeenkomst werd na afloop aan een panel met o.a. Jessica de Abreu (Black Archives), Riemer Knoop (erfgoedprofessional) en ik als erfgoedprofessional en archiefmedewerker, gevraagd hoe Imagine IC en de activisten dit het beste kunnen aanpakken.

Dit programma vond plaats in het kader van het onderzoek naar emotienetwerken van de Reinwardt Academie, Imagine IC en partners en in het kader van 50 Jaar Bijlmer en het landelijke themajaar Verzet.

Het kabinet investeert de komende jaren in erfgoed waar specifiek wordt gesproken over cultuuruitingen van alle groepen die in Nederland wonen. Denk dan aan van ouderen en jongeren, van het vak molenaar tot het Rotterdams Zomercarnaval! Met de nieuwe regeling wil het kabinet de inzet van mensen bij het behoud en ontwikkeling van erfgoed stimuleren en ondersteunen. Want erfgoed vormt een schakel tussen oud en jong, en tussen verschillende groepen in de samenleving. 

Vanuit het kenniscentrum Immaterieel erfgoed mocht ik voor de nieuwe subsidieregeling van het Fonds voor Cultuurparticipatie twee keer deelnemen aan een rondetafelgesprek. De aanleiding hiervan was de visiebrief ‘Cultuur in een open samenleving’ van Minister van OCW, Ingrid van Engelshoven. In de visiebrief besteed de minister aandacht aan Immaterieel erfgoed en stelt daar komende jaren via het Fonds voor Cultuurparticipatie extra middelen voor beschikbaar. In de brief wordt gesproken over Immaterieel erfgoed dat van betekenis is voor het gesprek over identiteit en diversiteit’. De samenleving wordt steeds diverser, zowel in de culturele achtergrond van de bewoners en haar makers, cultuurbeoefenaars en liefhebbers. 

De nieuwe generaties hebben voorkeur voor andere genres en verhalen. daarom is het belangrijk dat het kunst- en cultuuraanbod voor iedereen bereikbaar is. 

Erfgoed Jong is méér dan een netwerk. Het is een platform waar jongeren en erfgoedinstellingen elkaar kunnen ontmoeten, en waar samenwerkingen tot stand komen. Dit maakt Erfgoed Jong uniek binnen het Nederlands erfgoedveld. Erfgoed Jong! legt het verbindings netwerk tussen jongeren en erfgoed. Kernwaarden zijn; enthousiasme, nieuwe interpretaties geven aan het verleden.

Vanaf 2015 tot en met 2019 was ik als één van de initiatiefnemers  actief bij Erfgoed Jong! In het jaar 2019 was ik verantwoordelijk voor de heroprichting! Sindsdien heeft het netwerk een eigen website, die ik heb mogen ontwikkelen, veertig actieve leden, een werkgroep die samen het netwerk ontwikkelt en een stuurgroep als centrale aanspreekpunt onder de vlag van het Nederlands Openluchtmuseum Arnhem en het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland. Het toekomstplan is om van Erfgoed Jong een zelfstandig opererend platform te maken.

Erfgoed Jong! is allereerst een informeel netwerk voor jongeren met een interesse in (immaterieel) erfgoed, die tijdens borrels en activiteiten met elkaar in contact komen. De laatste twee borrels vonden plaats in het Museum van Loon en het Nederlands Volksbuurtmuseum in Utrecht.

Daarnaast fungeert Erfgoed Jong als denktank voor organisaties die behoefte hebben aan een jonge, frisse blik. De instellingen in Nederland worden van harte uitgenodigd om een opdracht uit te zetten bij Erfgoed Jong. Samenwerking met jongeren is essentieel om te kunnen blijven meebewegen met de tijd.

Erfgoed Jong wilt de waarden van erfgoed naar jongeren inzichtelijk maken. Want met hun stemmen, aandacht en enthousiasme worden nieuwe normen en waarde rondom het hedendaagse erfgoed gecreëerd.

Kijk voor meer informatie op de website: erfgoedjong.com

‘De Amsterdamse musea zijn van ons allemaal.’

Met deze slogan sprak de organisatie van Museumnacht, zich in 2016 uit voor alle Amsterdammers, ongeacht kleur, achtergrond, geaardheid of geloof. Het team wilde een zo inclusief mogelijk evenement organiseren en daarbij alle verschillende identiteiten van Amsterdam betrekken, van geaardheid tot achtergrond. De doelgroep bestond uit meer dan 180 verschillende nationaliteiten.

Musea zijn de beheerders van ons erfgoed en beïnvloeden hoe we naar onze geschiedenis kijken. Het is belangrijk dat iedereen zichzelf daar even goed in terug kan vinden. Veel instellingen worstelen met de vraag hoe het koloniale en slavernijverleden weergeven moeten worden? Steeds vaker gaan verschillende culturele instellingen op creatieve wijze het gesprek aan met de bezoekers. Met als focus de vraag of de bezoeker zich vertegenwoordigd voelt met de tentoonstellingen en de collectie.                                                 

Voor ‘Museum Het Grachtenhuis’, was ik verantwoordelijk voor de programmering van Museumnacht 2016. Op de avond werden ook de portretten van fotograaf Piet Oosterbeek tentoongesteld. Deze potretten werden gebruikt voor de algehele campagne van Museumnacht 2016. De foto’s werden overal verspreid, maar ik was benieuwd naar het verhaal van de geportretteerden. Wat voor binding hadden zij met Amsterdam?  Om de verschillen niet te benadrukken, werd de combinatie van taal en afkomst van de geportretteerden expres niet met elkaar gecorrespondeerd. Tijdens de Museumnacht droeg de spreker Elvin Rigters, in een intieme setting een prachtige monoloog voor waardoor bezoekers de kamer verlieten met een versterkte bewustwording.

In samenwerking met Black Heritage Tours werd tijdens de nacht ook een boottocht aangeboden, waarbij werd stilgestaan bij het slavernijverleden dat verborgen gaat achter de rijke gevels van de grachtengordel. Samen met ‘Black Heritage tours Amsterdam’ als highlight en een benoeming in meerdere nieuwsartikelen zoals; NU.nl en Het Parool mogen we spreken van een zeer succesvolle avond.

”De musea van Amsterdam zijn niet vanzelfsprekend allemaal altijd fantastisch. Ook musea moeten keer op keer het gesprek aan gaan met de maatschappij waarbinnen zij opereren. Dit betekent dat er naast de vele succesverhalen ook ruimte moet zijn voor een kritische blik. Wat kunnen de musea doen om álle Amsterdammers aan te spreken? Die vraag is niet in één keer beantwoord, maar ook tijdens de Museumnacht wordt er op verschillende locaties een ruimte gecreëerd waar deze onderwerpen besproken kunnen worden” Museumnacht Amsterdam 2016

Vanaf 2016 tot en met 2018 was ik als vrijwilliger actief bij Stichting Gedeeld Verleden, Gezamenlijk toekomst. De stichting  heeft als doel om de kennis en het bewustzijn van de geschiedenis die de inwoners van Rotterdam met elkaar delen, ter vergroting van wederzijds begrip en respect en ter versterking van de multi-etnische samenleving in het heden en de toekomst.
In het bijzonder stelt de stichting zich ten doel aandacht te schenken aan de gedeelde geschiedenis die direct of indirect het gevolg is van de rol die Nederland heeft gespeeld als koloniale mogendheid in verschillende delen van de wereld en de manier waarop die geschiedenis doorwerkt in hedendaagse beeldvorming en sociale en culturele codes.

Inclusiviteit is de kracht van onze samenleving. Stichting Gedeeld verleden, Gezamenlijke toekomst is ook de organisator van Keti Koti Rotterdam’. Op 1 juli wordt de afschaffing slavernij in Suriname & de Nederlandse Antillen herdacht. (1 juli 1863.) Meerdere landen hebben te maken gehad met slavernij, maar omdat Keti Koti voornamelijk door de Surinaamse gemeenschap wordt georganiseerd, kunnen de overige landen zich minder aangetrokken voelen tot het festival en de herdenking.

Als initiatiefneemster heb ik door middel van taal een identificatie gecreëerd. Sinds het jaar 2016, staat het motto op de flyer van Keti Koti Festival Rotterdam in vijf verschillende talen: Spaans, Portugees, Papiaments, Sranantongo en Nederlands. Het doel hiervan was om het festival nog toegankelijker te maken voor verschillende nationaliteiten.

Het Zomercarnaval is een tropisch carnavalsfestival van gemiddeld 2000 carnavalisten in Nederland wonen en uit zo’n 25 verschillende tropische carnavalstradities komen. Op 3 september diende ik bij het ‘Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed’ een verzoek in om het Rotterdamse Zomercarnaval op de ‘Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel erfgoed’ krijgen.        Dit was onderdeel van de verkiezingscampagne om verkozen te worden tot Queen Zomercarnaval Rotterdam. Ik werd uiteindelijk 1st Runner-up Queen Zomercarnaval, maar mijn doel bleef onveranderd!

In één jaar tijd heb ik samen met het bestuur een Erfgoedzorgplan ontwikkeld. Op 28 juli 2016 werd het Zomercarnaval, Immaterieel erfgoed van de Nederlandse samenleving en als honderdste traditie op de Inventaris Immaterieel Erfgoed van Nederland geplaatst. Gedurende de afgelopen 33 jaar heeft Stichting Zomercarnaval Nederland laten zien dat het Zomercarnaval in Rotterdam, levend erfgoed en een goed voorbeeld is van de hedendaagse culturele diversiteit van Nederland.

Momenteel ben ik op verschillende manieren nog betrokken bij de organisatie van het Zomercarnaval, waaronder als jurylid van de Straatparade en als erfgoedconsulent.

Historisch Dispuut Varias Vias organiseerde op 2 februari 2017 een avond over racisme in het onderwijs. ‘’In de Verenigde Staten van Amerika staat het buitensporige politiegeweld tegen Afro-Amerikanen centraal in de publieke discussie dankzij de beweging #blacklivesmatter. Gesprekken over ras en racisme zijn in de Verenigde Staten aan de orde van de dag, in tegenstelling tot de situatie in Nederland. De gesprekken over racisme in de Verenigde Staten gaan ook over de verantwoordelijkheid van scholen en de rol van docenten. Zou Nederland hier lering uit moeten trekken? Specifiek: welke rol is hierin weggelegd voor geschiedenisdocenten?

De aanleiding van de avond waren de ervaringen van Maayke de Vries (oud-student Windesheim) die geschiedenis heeft gegeven op een High School in een kansarme wijk in de Verenigde Staten van Amerika. Naast de presentatie van Maayke en een bijdrage van Asma Hashi, gaf ik een presentatie over mijn scriptie met als focus multiperspectiviteit in het onderwijs, waarop antwoord werd gegeven op hoe de ervaringen uit de Verenigde Staten gebruikt kunnen worden in de Nederlandse context. 

De avond begon met het uiteenzetten van de ervaringen uit Seattle. In het bijzonder werd hierbij gekeken naar de manier waarop de school in de VS de identiteit van de docent centraal stelde om racisme in de klas tegen te kunnen gaan. Vervolgens vond er paneldiscussie plaats met ruimte voor vragen uit het publiek. Het doel van de avond was om (toekomstige) geschiedenisdocenten ideeën mee te geven over vandaag de dag essentiële vraagstukken als racisme, etniciteit en multiculturaliteit in de klas.

In deze multiculturele samenleving is het belangrijk om je te kunnen inleven in elkaars invalshoeken, gevoelens en perspectieven zodat we op een gelijkwaardige niveau tot interactie kunnen komen met elkaar. Het is belangrijk om onze verschillen te erkennen zodat we op een gelijkwaardig basis met elkaar kunnen omgaan. Als onderdeel van een kennisweek over diversiteit, mocht ik een college verzorgen op mijn voormalige MBO opleiding Landstede Zwolle; sociaal cultureel werker.

Het doet me goed dat ik een stuk bewustwording mocht toevoegen bij de studenten. Het resultaat heb ik al mogen ervaren tijdens de nabespreking waarbij de studenten aangaven met een bewustere en opener blik naar hun omgeving zullen kijken en naar de aspecten en conflicten die daaruit voortkomen. Het is belangrijk om dit bespreekbaar te maken. Dit zijn onderwerp waar mensen vaker gesprekken over zouden moeten voeren zodat er meer nuance en begrip ontstaat in dit maatschappelijk debat. Dit geldt ook voor het voeren van gesprekken over het Zwarte Piet debat in Nederland. Terwijl veel docenten en ook studenten dit onderwerp ontwijken, pleit ik voor het voeren van dit soort gesprekken. Het erkennen van verschil of conflict is noodzakelijk voordat de overbruggende dialoog kan worden gevonden. Het hebben van een ander cultureel achtergrond betekent overigens niet dat verschillen en overeenkomsten gaan overheersen. Er is immers maar één mensheid en één menselijke ras.

Diversiteit is onze rijkdom en verbinding is de levensader van de mens.